FIOT 31
FIOT 31
FESTIVAL INTERNACIONAL OUTONO DE TEATRO 2022
(CARBALLO, DE 30 DE SETEMBRO A 31 DE OUTUBRO)
MOITAS VOCES E ALGÚN SILENCIO
SANTIAGO PAZOS
“Y contiene un
silencio tan lleno de contenido,
fuerza y tensión
que te pone el corazón a cien.”
Raquel Vidales
A cita fai
referencia a “La voluntad de creer”, de Pablo Messiez, unha das grandes
propostas que (espero ansioso) poderemos ver este outono teatral en Carballo. E
seguramente tamén lle iría ben a ese “Silencio”, de Juan Mayorga e Blanca
Portillo, repleto de xestos, pausas e moita palabra estupendamente escrita. E
temos que sumar, entre outras moitas obras que non cito por falta de espazo, as
bufonadas irreverentes de Leo Bassi, o compromiso humano de Titzina, a
descarnada sinceridade núa de Amor Total, ou esa investigación das
profundidades do mundo do fútbol feita por Nacho Carretero (autor de Fariña)
que Tito Asorey dirixe para o CDG con Touriñán como fichaxe estrela.
Discursos
teatrais que transcenden e provocan reflexións profundas sobre todo o que
acontece no noso mundo, con nós de protagonistas, actores secundarios, ou como
espectadores pasivos. Un FIOT que nos presenta un programa cheo de voces
plurais e contraditorias, centrado na complexa
diversidade creativa actual e, por tanto, confusa e tremendamente rica en
matices. Un teatro sen prexuízos, liberado deses medos pandémicos que nos tiñan
atenazados. Un teatro que recupera esa tarefa imprescindible de ser arte
revulsivo e proclamar aos catro ventos todo iso que a correcta diplomacia do
silencio esconde.
Os que me
coñecen saben que non son persoa de loanzas gratuítas, pero tamén intento
opinar con xustiza, e vendo a programación deste FIOT 31 penso que temos, nas
diversas seccións, bo teatro e para todos os públicos: maiores, pequen@s, transaccionais,
sofisticad@s, alternativ@s, cult@s, tímid@s, ou de calquera outra condición ou
seita á que poidamos pertencer.
Agora ben, é
curioso que nun programa que se titula VocesFIOT a palabra que máis se cita no
mesmo, coido que con gran diferencia, precisamente sexa “silencio”. Unha
contradición, supoño, non prevista, xa que bastante traballo teñen os
programadores con procurar que todos sexamos felices e gocemos entre tanta
actividade escénica.
Por exemplo,
temos que agradecer esa homenaxe a Pedro Brandariz, cómico de humanidade
inmensa, traballador incansable e fioteiro empedernido. Pero tamén temos que subliñar
que, por motivos seguramente xustificados, non estarán María Casares (cen anos
do seu nacemento), Roberto Vidal Bolaño (20 anos do seu pasamento). E sen
pretender facer un repaso do martiroloxio teatral, está o esquecemento de Xesús
San Luís Romero (150 aniversario do seu nacemento), carballés represaliado e
referente do teatro galego co que temos unha gran débeda.
E xa que
falamos de silencios, chamoume moito a atención que o día da presentación, rachando
coa tradición dos últimos anos, ninguén reclamase a construción dun novo teatro para Carballo. Un centro
cómodo para o espectador que teña un escenario suficientemente grande como para
poder acoller obras de gran formato. Todos sabemos que no escenario actual
colle de milagre unha pequena Orquestra de Cámara, e que entre butacas só
existe un espazo de tortura digno do Marqués de Sade.
Ben. Xa
sabedes que, tendo en conta que o teatro é crítica e liberdade, nesta primeira
introdución que fago da programación do FIOT sempre xogo polos extremos. A miña
recomendación é que vaiades e desfrutedes desta nobre arte na que mentiras e
verdades comparten o mesmo espazo. Iso de que nunca hai entradas é unha lenda
urbana. Mais se preferides que volo conten, eu destriparei todo o que aconteza polo
miúdo nesta mesma páxina, en La Voz de Galicia, e a través de RadioVoz Bergantiños.
Saúde! Que
viva o teatro e longa vida ao FIOT !
NOTA:
ESTE ARTIGO FOI PUBLICADO NA EDICIÓN PARA BERGANTIÑOS DE "LA VOZ DE GALICIA"
Comentarios
Publicar un comentario